روزنامه اطلاعات ettelaat newspaper : شایستگان، پیشرفت خود را...

تاریخ خبر: شنبه16اردیبهشت1391ـ 13جمادی الثانی 1433ـ 5 مه 2012 ـ شماره 25303

شایستگان، پیشرفت خود را در نابودی دیگران نمی‌بینند

خواجه نصیر الدین طوسی که یکی از دانشمندان و فیلسوفان اسلامی است، تازه به مقام وزارت رسیده بود. تعدادی از نزدیکان به او گفتند: ایران مدیری همچون شما نداشته و تاریخ همچون شما را کمتر به یاد دارد .

یکی از آنان گفت : نام همشهری شما خواجه نظام الملک طوسی هم به اندازه نام شما بلند نبود . خواجه نصیر سر به زیر افکند و گفت : خواجه نظام الملک باعث فخر و شکوه ایران بود.آموخته های من برگرفته از تلاش های انسان های والا مقامی همچون او است. حرف خواجه به جماعت فهماند که او اهل ریا و پذیرش حرف بی پایه و اساس نیست.

ارد بزرگ ، اندیشمند فرزانه کشورمان ، می گوید : « شایستگان پیشرفت و رشد خود را در نابودی چهره دیگران نمی بینند.»

شاید اگر خواجه نصیر الدین طوسی هم به آن سخنان اعتنا می کرد، هیچ گاه نمی توانست گام های بلندی در جهت استقلال و رشد میهنمان بردارد.



ناامیدی، خردمندان را هم به زمین می زند

خواجه نصیر الدین طوسی پس از مدت ها وارد زادگاه خود، طوس شد . سراغ دوست دانای دوران کودکی خود را گرفت . مردم گفتند او حکیم شهر ما است ، اما یک سال است ،تنها نفس سرد از سینه‌اش بیرون می آید و از زندگی نا امید است.

خواجه به دیدار دوست گوشه‌نشین خود رفت و دید اوهمه ی پنجره های امید به آینده را در وجود خود بسته است. گفت : تو دانا و حکیمی، اما نه به آن میزان که خود را از دردسر ناامیدی برهانی. دوستش گفت : دیگر هیچ شعله ی امیدی نمی تواند وجودم را در این جهان گرما بخشد. خواجه گفت: اتفاقا هست . دستش را گرفت و گفت: می خواهم قاضی نیشابور باشی و می دانم از تو کسی بهتر نخواهم یافت.

می گویند یک سال پس از آن ، عده ای از بزرگان طوس به دیدار قاضی نیشابور رفتند و با تعجب دیدند هر سخنی که قاضی می گوید، امیدوارانه و دلگرم‌کننده است.



بهتـرین جــای عالـم از دیــدگاه خواجه نصیرالدین طوسی

عطا ملک‌ جوینی‌ که‌ یکی‌ از وزیران‌ دربار هلاکوخان بود و کتاب‌ تاریخ‌ جهانگشای‌ او معروف ‌است‌ ، به خواجه نصیرالدین طوسی گفت : اکنون که ایران زیر سلطه بیگانگان است و هیچ جای نفس کشیدن نیست، بهترین جای دنیا برای اقامت گزیدن کجا است تا برای حفظ جان به آنجا برویم؟ خواجه خنده ای کرد و گفت بهترین جا ایران است و برای شخص خود من، زادگاهم طوس بهترین جا است. شما را

نمی دانم. مختارید انتخاب کنید و به آنجا بروید. عطاملک پاسخ داد : برای دانشمندانی نظیر ما بستر آرامش، دروازه های باشکوه‌تری به روی آیندگان خواهد گشود. خواجه به طعنه گفت : البته اگر آینده‌ای باشد. چرا که فرار اهل خرد ، نفع شخصی عایدشان می کند و در این حال ، دیار مادری همچنان خواهد سوخت. امروز مهم‌ترین وظیفه ما ایستادن و خرد را به کار بردن برای رفع نفوذ بیگانگان است . اگر با این کار نتوانیم ، دیگر فایده ای برای زنده بودن نمی بینم.

ارد بزرگ اندیشمند برجسته کشورمان می گوید : کسی که نسبت به سرنوشت میهن و مردم سرزمین خود بی‌انگیزه است ، ارزش یاد کردن ندارد .

عطاملک جوینی در حالی که به زمین می‌نگریست، به خواجه نصیر الدین طوسی گفت:برای من بزرگ‌ترین نعمت همین است که در کنار آزاد مردی همچون شما هستم.



وصیت خواجه نصیرالدین طوسی

خواجه نصیرالدین طوسى وقتى در شهر بغداد ، آثار مرگ را احساس کرد ، با بعضى از بزرگان و اطرافیان خود در باره غسل و محل دفن خود مشورت کرد. یکى از آنان پیشنهاد کرد: به نظر من ، اگر استاد را به نجف اشرف ببریم و در جوارِ مرقد مطهّر آقا امیرالمؤمنین على (ع )دفن کنیم، بهتر خواهد بود. خواجه وقتى سخن او را شنید، با کمال اخلاص و تواضع گفت : من خجالت مى کشم که در جوارِ امام موسى کاظم (ع ) بمیرم و از آستان آن بزرگوار به جاى دیگرى، هر چند شریف‌تر برده شوم.

براى همین ، پس از فوت بنا بر وصیتش او را در آستان حضرت موسى کاظم ( ع ) دفن کردند.

برگرفته از :

http://www.ettelaat.com/new/index.asp?fname=2012%5C05%5C05-05%5C13-49-27.htm&storytitle=%D4%C7%ED%D3%CA%90%C7%E4%A1%20%81%ED%D4%D1%DD%CA%20%CE%E6%CF%20%D1%C7%20%CF%D1%20%E4%C7%C8%E6%CF%ED%20%CF%ED%90%D1%C7%E4%20%E4%E3%ED%9D%C8%ED%E4%E4%CF