- «آز»، مایه نگرانی و تشویش خاطر است. (بزرگمهر)
- سامانه همه گیر
هستی با آنکه یکنواخت پنداشته می شود ولی رو به پویش و پیشرفت است. گردش
آرام هستی نباید ما را فریب دهد، ما بخشی از یک برنامه بزرگ و پیش خواسته
در کیهان هستیم که پیشرفت را در نهاد خود دارد. (ارد بزرگ)
- ارزشیابی هر چیز بستگی به توان خواهی آن دارد. (نیچه)
- راز جوانی من در اینست که هر روز چیز تازه ای یاد می گیرم. (سولون)
- بدست آوردن آنچه را که ما آرزو داریم «موفقیت» است اما چیزی را که برای بدست آوردنش تلاش نمی کنیم، «خوشبختی» است. (لوسیا)
- آنکس که به آموختن کوشاتر و گوش اش به دانش نیوشاتر است، امیدوارترین کسان است. (بزرگمهر)
- عظمت بشر در آنست که پل است نه مقصد. بشر را از این نظر می توان دوست داشت که یک مرحله تحول و یک دوره گذرا نیست. (نیچه)
- زجر کشیده! تو آنگاه به کمال رسیده ای که بیداری در خطاب و سخن گفتن ات جلوه کند. (جبران خلیل جبران)
- وارد عمل شدن بدون برنامه ریزی علت همه شکست ها است. (آلکس مک کنزی)
- با گریه به دنیا می آیی اما چنان زندگی کن که با خنده از دنیا بروی. (سرنگ)
-
چون عاشقی آمد، سزاوار نباشد این گفتار که: «خدا در قلب من است»، شایسته
تر آنکه گفته آید: «من در قلب خداوندم.» (جبران خلیل جبران)
ماخذ : http://ebtekarnews.com/Ebtekar/Article.aspx?AID=10765